Stanley Park

Zaterdag begon bewolkt, maar in de loop van de dag trok het open en konden we van de zon genieten. We gingen met de Skytrain naar downtown Vancouver en staken met de Seabus over naar de noordelijke oever van Burrard Inlet. Daar slenterden we langs de winkeltjes en stalletjes van de overdekte Lonsdale Quay Market, dronken we Ice Cappucino en Milkshake en keken we naar optredende dansers.

We staken met de Seabus weer over naar de andere kant en pakten de bus naar Stanley Park. Daar konden we wandelen, slapen tussen de madeliefjes en kijken naar de skyline van Vancouver en naar een enorm cruiseschip dat zich losmaakte van de kade. We zagen we hier ook ons eerste wilde dier in deze vakantie.

Toen we tijdens de korte busrit van Waterfront naar Stanley Park op de kaart keken waar we moesten uitstappen, kregen we direct hulp van onze buurman, een oude man van tegen de negentig, die ons vertelde wat we in Stanley Park vooral niet moesten missen. Toen hij hoorde dat we Nederlanders waren, voegde hij er in één adem aan toe dat hij in de oorlog met de RAF tientallen bombardementsvluchten op Duitsland had uitgevoerd en zo had meegeholpen om Nederland te bevrijden. Hij begon van alles en nog wat over zijn leven te vertellen, maar toen moest hij eruit. Bijzonder toch, net als een paar jaar geleden in Amerika, die hulpvaardigheid van mensen en hun neiging om aan wildvreemden, want dat waren we toch, direct hun hele levensverhaal te gaan vertellen. Als de busrit nog iets langer had geduurd, had hij ons waarschijnlijk zelfs zijn portemonnee gegeven ...