Dodenherdenking

Opnieuw regen. We bezoeken aan het eind van de ochtend het Crossroads-hospice, waar nicht Elly Hageman werkt als vrijwilliger geestelijke verzorging. Ze leidt ons rond in het hospice met tien bedden, waar mensen in de laatste weken van hun leven worden verzorgd. Het is op de vierde verdieping van een gebouw in Port Moody, maar gelukkig zijn er balkons, zodat de gasten toch naar buiten kunnen als ze dat willen. Ineke, die in Nijkerk in het hospice werkt (ik ben hier echt de man van ...), krijgt veel informatie over de zorg die de mensen hier ontvangen van twee eigen palliatieve artsen, twee verpleegkundigen 24/7, een eigen kok en tegen de honderd vrijwilligers.

Aan het eind van de middag rijden we naar White Rock, een stadje aan het water met een wandelpromenade en een pier, ten zuiden van Vancouver. Het dankt zijn naam aan een groot wit rotsblok dat uit de ijstijd dateert. De zon is gaan schijnen en warmt ons op.

Ook in White Rock is om 18.30 uur de Dodenherdenking. Canada herdenkt op 11 november zijn oorlogsslachtoffers, maar Nederlandse Canadezen en een aantal Canadese veteranen die in Nederland hebben gevochten, herdenken op 4 mei de meer dan 7500 Canadezen die tussen september 1944 en mei 1945 sneuvelden bij de bevrijding van Nederland. We zingen het volkslied van Canada en dat van Nederland, er worden toespraken gehouden, kinderen van de Willem van Oranje school in Langley dragen een gedicht voor en na de Last Post zijn we een minuut stil. ‘Because of those who died, our children grew up free. Thank God that they have come’.